WAGENINGEN - Op dinsdag 9 februari bestaat de Wageningse tennisclub NVLTB honderd jaar. Helaas kan dit niet groots gevierd worden. De NVLTB is een stokoude maar bruisende, brede club - in 2020 85 leden erbij - die zich zit te verbijten in afwachting van versoepelingen om het verenigingsleven weer op te pakken. Gelukkig mag er wel op beperkte schaal worden getennist.
Precies een eeuw terug wordt op de cement tennisbaan van Nol in ’t Bosch de kiem gelegd voor de huidige tennisclub NVLTB. Het Algemeen Handelsblad is erbij als in 1919 bij Nol in ‘t Bosch demonstratiewedstrijden worden georganiseerd. De wedstrijden bij Nol in t Bosch zijn zo’n succes dat een ‘Comité ter bevordering van de tennissport op de Neder-Veluwe’ wordt opgericht’. In het najaar van 1919 besluit de voorzitter, van de bond van Lichamelijk opvoeding, Dhr. van Beusekom, zelf een fervente tennisser, om aan de Oude Dijkgraafscheweg een particulier sportpark aan te leggen met voetbalvelden, atletiekvoorzieningen, een kinderspeeltuin en, aldus de Wageningsche Courant, ‘twee graffel tennisbanen’.
In mei 1920 neemt de Neder-Veluwsche Lawn-Tennis Bond de banen in gebruik, pas in februari 1921 volgt in café Centraal in de Nieuwstraat – verdwenen in de oorlogsjaren- de officiële oprichting van de vereniging. Die heeft tot doel ‘den bloei van het Lawn Tennisspel in Wageningen en omstreken te bevorderen’. In 1929 scheidt de Wageningse Studenten Tennis Club zich af. De jonge WSTC groeit als kool.
In 1932 maakt de NVLTB daarom de overstap naar twee nieuwe gravelbanen bij hotel Belvedère aan de Domeinweg (waar nu de Belmonteflats staan). De meeste leden - Wageningen telt inmiddels zo’n 12 duizend inwoners - wonen in de huizen en villa’s rond wat nu de Generaal Foulkesweg heet. Belvedère is lekker dichtbij. Bovendien zijn de vrouwen hier gevrijwaard van minder vleiende opmerkingen van de bezoekers aan het voetbalveld op het sportpark. Zo nu en dan huurt de NVLTB daarom ook de particuliere cementbaan van dr. Franck aan wat nu de Generaal Foulkesweg is. Bij gebrek aan ballen stopt de club er na de zomer van 1942 mee.
Na de Tweede Wereldoorlog ligt het hotel in puin en keert de NVLTB in 1947 terug naar de twee banen op het sportpark. Om de nood te lenigen, huurt de club soms nog de vervallen gravelbanen bij Belvedère en hotel de Wageningse Berg en moet de jeugd zich bekwamen op een tegelbaan in de buurt van de Dassenboslaan of op de baan van de Stichting voor Bodemkartering in Bennekom. Pas in 1968 komt een einde aan deze diaspora en krijgt de NVLTB eindelijk 6 banen (inmiddels 14) op sportpark De Bongerd voor een tomeloze groei naar een breed gewortelde sportvereniging.
Door: Mediapartner RTV Rijnstreek
💬 Mail ons!
Heb jij een tip of opmerking? Mail naar de redactie: nieuws@rtvrijnstreek.nl
of bel 0317-712084